Nie całkiem brakujące ogniwo DirectX

Wszyscy wiedzą, że przesiadka na Vistę ma jedną niezaprzeczalną zaletę. Jeśli mianowicie dysponujemy odpowiednią kartą graficzną, to możemy cieszyć się całym bogactwem Shader Model 4 oraz dziesiątej wersji DirectX. Nadal jednak niewiele gier posiada jakieś efekty (oczywiście w(y)łączalne) uzyskiwane przy pomocy nowej wersji biblioteki. Najwyraźniej Microsoft nieumyślnie wpadł tutaj w rodzaj błędnego koła, które zapobiega powszechnemu wykorzystaniu DirectX 10.
Nie pomaga tu też za bardzo specjalna wersja “dziewiątki”, czyli tak zwany Direct3D 9Ex. Cóż to za zwierz?…

Jest to mianowicie pewne rozszerzenie znanej i lubianej wersji biblioteki, które wprowadza nowe możliwości, częściowo zbieżne z tym, czego można doświadczyć w D3D10. Wśród nich mamy chociażby:

• Praktyczny brak zjawiska utraty urządzenia. W zasadzie począwszy od DirectDraw, gdzie mieliśmy tzw. utratę powierzchni, była to zawsze spora niedogodność. Jak wiemy, utrata urządzenia DirectX dotąd następowała wtedy, gdy użytkownik przełączał się z aplikacji pełnoekranowej, zmieniając tryb graficzny (rozdzielczość, głębię kolorów, itd.). Powodowała ona stratę wszystkich zasobów przechowywanych w pamięci karty graficznej, czyli głównie tekstur, i konieczność ich ponownego ładowania – co było i jest dość kłopotliwe. W D3D9Ex utrata urządzenia następuje tylko w dwóch ekstremalnych sytuacjach sprzętowo-sterownikowych i właściwie nie trzeba się nią przejmować.
• Współdzielenie zasobów. Funkcje DirectX 9 miały od dawna tajemniczy parametr pSharedHandle. Był on opisany jako zarezerwowany i należało w jego miejsce przekazywać NULL. Rezerwacja ta jednak nie przepadła i w 9Ex jest on wykorzystywany do współdzielenia zasobów między urządzeniami – nawet takimi, które są w oddzielnych procesach. Mogę sobie wyobrazić zastosowanie tego mechanizmu chociażby do przełączania trybów graficznych bez konieczności ponownego tworzenia wszystkich tekstur, buforów, itp.
• Przydatne funkcje w nowym interfejsie IDirect3DDevice9Ex. Jest wśród nich na przykład WaitForVBlank, służąca do ręcznej synchronizacji pionowej.

Wszystkie te możliwości prezentują się całkiem nieźle. Żeby jednak z nich korzystać, muszą być spełnione dwa warunki. Po pierwsze, sprzęt musi wspierać tak zwany WDDM (Windows Device Driver Model), co w przypadku popularnych kart graficznych dotyczy z grubsza tych, które udostępniają Shader Model 3.
A drugi warunek?… Niejako wynika on z pierwszego, bowiem WDDM jest częścią systemu Windows Vista. Aplikacje wykorzystujące Direct3D 9Ex będą więc działały wyłącznie na tym systemie. To pewnie trochę zniechęcające, prawda? Ale cóż, Microsoft próbuje jak może ;-)

Be Sociable, Share!

• 
• 

Be Sociable, Share!

• 
• 

• Tweet
•