Podwójne skróty klawiszowe w VS

W takiej dużej aplikacji jak IDE ilość opcji jest na tyle spora, że część z nich pochowana jest głęboko w czeluściach wielopoziomowego menu. Często nie znaczy to jednak, że są one mniej przydatne; na pewno jednak są trudniej dostępne. Dodatkowo też ilość klawiszy na klawiaturze jest ograniczona, więc nie wszystkie opcje mogą mieć przypisane skróty klawiszowe… Chyba że zastosuje się jakieś sztuczkę :)

W vimie i jego pochodnych taką sztuczką były polecenia wpisywane od dwukropka (na czele z najbardziej przydatnym, czyli :q! ;]). W Visual Studio mamy za to podwójne skróty klawiszowe, (chords) dzięki którym możemy z palca wywołać nie tylko, powiedzmy, polecenie otwarcia pliku, ale też pewne rzadziej używane narzędzia – które paradoksalnie bywają o wiele przydatniejsze.
Jak to działa? Otóż bardzo prosto: po wciśnięciu specjalnej kombinacji ‘aktywującej’ (np. Ctrl + K) nic się wprawdzie nie dzieje, ale aplikacji przełącza się w tryb pozwalający na wykrycie drugiej kombinacji (np. Ctrl + C), która odpowiada już konkretnej akcji. Całość można więc zapisać jako Ctrl + K,C; oznacza to po prostu: wciśnij i przytrzymaj Ctrl, a potem naciśnij kolejno K i C. Nic specjalnie trudnego, prawda? :)

A jakież to wspaniałe opcje IDE są dostępne w ten sposób? Ano jest ich całkiem sporo, spośród których wylistuję kilka:

1. Komentowanie kodu. Tak tak, nie trzeba już ręcznie wstawiać /* */ czy #if 0/#endif, żeby wyłączyć jakiś kawałek kodu z kompilacji :) Mamy bowiem takie oto skróty:
   • Ctrl + K,C – komentuje (w stylu C++) każdą linijkę zaznaczonego fragmentu
   • Ctrl + K,U – odkomentowuje zaznaczony fragment (usuwa // z początku każdej linijki)
2. Edycja kodu:
   • Ctrl + K,X – pozwala na wstawienie predefiniowanych wzorców (snippets) różnych konstrukcji językowych (np. pętli for), pozwalając przy tym na łatwą zmianę ich szczegółów (np. nazwy zmiennej będącej licznikiem pętli).
   • Ctrl + K,S – pozwala otoczyć zaznaczony fragment kodu jakimś nazwanym blokiem, np. try–catch, if, itd.
3. (Ro)zwijanie bloków. W VS bloki kodu mogą być rozwijane lub ukrywane poprzez klikanie w mały plusik z lewej strony ich pierwszego wiersza. Opcja ta nazywa się outlining lub folding i można ją kontrolować m.in. przy pomocy poniższych skrótów:
   • Ctrl + M,O – zwija wszystkie bloki tak, że widoczne są tylko nagłówki definicji funkcji i metod
   • Ctrl + M,L – (ro)zwija wszystkie bloki
   • Ctrl + M,P – wyłącza automatyczny outlining całkowicie
4. Zmiana sposobu przeglądania kodu:
   • Ctrl + R,W – w(y)łącza wyświetlanie białych znaków (spacji jako kropek, tabulatorów jako strzałek, itd.)
   • Ctrl + E,W – w(y)łącza zawijanie wierszy

Polecam przynajmniej jednokrotne spróbowanie każdej z powyższych opcji. Możliwe, że w ten sposób odkryjecie coś, czego brakowało wam przez cały czas :) Nie jest to też kompletna lista – więcej skrótów/opcji można znaleźć przeglądając menu Edit.

Traktat o wyższości klawiatury

Używanie edytora vim zawsze uważałem za rodzaj białej magii. Sam program to przykład bodaj najbardziej oszczędnego interfejsu użytkownika, jaki można sobie wyobrazić – zaledwie jedna linijka tekstu na polecenia. I mimo tego, że prawie nic tam nie widać, można w edytorze zrobić prawie wszystko.
W nieco bardziej współrzędnych aplikacjach mamy na szczęście nieco bardziej rozwinięte sposoby sterowania. Paski menu, paski narzędzi (a ostatnio wzorowane na Office 2007 jakieś dziwne hybrydy tychże), dokowalne okienka opcji, gesty myszy, i tak dalej. Wszystkie opcje są więc widoczne i “doskonale dostępne”, jak zwykle twierdzą twórcy.

Mimo tych wszystkich wynalazków cały czas każdy dobrze skonstruowany program można obsługiwać najszybciej przy pomocy klawiatury. Wprawdzie polecenia tekstowe wyszły już z mody (i zbytnio mi to nie przeszkadza), ale inne narzędzia ciągle istnieją i mają się świetnie. Mówię tu o często niedocenianych przez nowicjuszy skrótach klawiaturowych.
Przyznam szczerze, że dopiero niedawno zbliżyłem się do punktu, który można nazwać w miarę sensownym wykorzystaniem potencjału tych udogodnień. Nie mówię tu rzecz jasna o takich oczywistościach jak Alt+F4 :) Chodzi mi raczej o bardziej przydatne skróty czy nawet same klawisze – jak choćby:

• Win+D, Win+R – w samym systemie operacyjnym
• Home, End, Page Up, Page Down – do poruszania się w tekście
• Shift + ew. Ctrl + strzałki – do zaznaczania
• Ctrl+(+), Ctrl +(-) – do przeskakiwania między miejscami w kodzie w Visual Studio
• F7, Ctrl+F7, F5, Ctrl+F5 – do kompilacji i uruchamiania programów w VS
• F9, F10, F11 – do debugowania w VS

Korzystanie z nich – a także z wielu innych użytecznych kombinacji – jest naprawdę bardzo wygodne. Kto wie, może jeśli sterowanie głosem stanie się doskonalsze, to przy jego wykorzystaniu w połączeniu ze skrótami (szybkość!) będziemy mogli ostatecznie pozbyć się gryzoni :) No, pomijając oczywiście gry!