Sprawcie sobie piłeczkę

Wśród niezbędnych gadżetów programistycznych często wymieniany jest kubek kawy. Trzeba jednak przyznać, że zazwyczaj chodzi tutaj o jego zawartość: szybko wypijaną i pospiesznie uzupełnianą. Nie twierdzę oczywiście, że pusty kubek nosi jakiekolwiek znamiona przydatności podczas kodowania. Stanowi on jednak przykład na to, że na biurku programisty typowo znajdzie się zawsze coś więcej niż tylko klawiatura, myszka i ekran.

Mój egzemplarz pochodzi ze
spotkania HTML5 w Chrome Web Store

Może być tam chociażby mała, kauczukowa piłeczka. Model standardowy jest zwykle w jednolitym kolorze, ma średnicę około sześciu centymetrów i oznaczony jest mniej lub bardziej znajomym logo, wskazującym na jego pochodzenie. To oczywiście nie jest przypadek, ponieważ najprostszym sposobem na wejście w posiadanie tego wyrobu gumowego jest wzięcie udziału w spotkaniu, wykładzie, konferencji czy innego rodzaju evencie, gdzie takie fanty rozdawanego są darmo.

Po co jednak koder miałby trzymać pod ręką coś takiego? Otóż dlatego, że – jak zdołałem stwierdzić – piłeczka taka ma całe mnóstwo zastosowań bezpośrednio związanych z programowaniem. Mówiąc bardziej zrozumiałym językiem, jej funkcjonalność jest niezwykle bogata, gdyż obsługuje ona szeroki wachlarz różnych przypadków użycia. Oto niektóre z nich:

• Piłeczkę można podrzucać. To pożyteczne zajęcie trenuje refleks i koordynację ruchową, a także pozwala w pożyteczny sposób zabić czas oczekiwania na ukończenie jakiejś dłuższej operacji. Krótko mówiąc, piłeczka jest narzędziem wspomagającym kompilację. Istnieje dowiedziona (przez amerykańskich naukowców) zależność między wielkością i stopniem skomplikowania projektów, nad którymi pracuje programista, a jego umiejętnościami żonglowania.
• Piłeczkę można ściskać. Wspomaga to koncentrację i pozwala na łatwiejsze skupienie się podczas poszukiwania rozwiązań problemów, na jakie natrafiamy w trakcie kodowania. Nie bez znaczenia jest też fakt, że ćwiczenie to działa pozytywnie w profilaktyce RSI.
• Piłeczką można rzucać o ścianę. Jest to rzecz jasna metoda wspomagająca debugowanie, której adekwatność jest skorelowana z czasem poświęconym na szukanie błędu. Oprócz absorbowania negatywnej energii piłeczka odbijająca się od ściany pozwala też na chwilowe oderwanie się od przeczesywania kodu w poszukiwaniu usterki, co z kolei często umożliwia uświadomienie sobie pomyłki, która legła u jej podstaw.
• Piłeczka toczy się i spada z biurka. Ta jej cecha to idealny przykład pozornego buga, pod którym tak naprawdę kryje się użyteczny feature. Jeśli bowiem piłeczka spadnie nam z biurka i potoczy się w odległe miejsce, konieczne będzie doprowadzenie jej do porządku. Tego nie da się raczej zrobić zdalnie, więc będzie musieli wstać z krzesła i zrobić kilka kroków, a to zawsze jest pożądane.

Widzimy zatem, że kauczukowa piłeczka posiada niezaprzeczalne zalety i jest wybitnie użytecznym narzędziem programistycznym. Jeśli więc będziemy mieli okazję wejścia w jego posiadanie, zalecam skorzystanie z niej – zwłaszcza, że rzecz jest bardzo często rozprowadzana jako freeware :)