Rootkity i inne nieszczęścia

Jedną z rzeczy, którą musiałem wykonać w trakcie (tymczasowej) przesiadki na komputer stacjonarny, było dogłębne sprawdzenie go programem antywirusowym – co “z pewnych względów” nie było czynione przez dobrych kilka miesięcy :) Skan nie wykrył aczkolwiek w zasadzie nic bardziej niebezpiecznego niż typowe ‘śledzące ciasteczka’ (tracking cookie). Dopiero później zaczęło się robić ciekawie.
Zło (i to przez duże Z) zostało bowiem wkrótce wykryte przez skaner działający w tle, który zidentyfikował je heurystycznie jako rootkit i oprócz tej informacji nie powiedział zresztą nic więcej. Przyznam, że było to moje pierwsze zetknięcie z tego typu szkodnikami, więc tym bardziej energicznie zabrałem się do rozwiązywania problemu – zwłaszcza że ze wszystkich typów złośliwego oprogramowania to właśnie rootkity sa zdecydowanie najgroźniejsze.
Na szczęście ten okazał się dość znanym i nawet nieszczególnie niebezpiecznym drobnoustrojem, przenoszącym się – o dziwo – nie przez sieć, lecz przez dyski wymienne. Zapewne dlatego też moje kilkugodzinne starcie z przeciwnikiem zakończyło się (prawdopodobnie) sukcesem, zaś wnioski z tego są następujące:

• Antywirusy nie radzą sobie z rootkitami i zwykle potrafią jedynie zasygnalizować, że w systemie “coś siedzi”. Do wykrywania rootkitów istnieją dedykowane programy, których najlepiej jest używać grupowo, a i tak pozytywnym wynikom nie należy do końca ufać.
• Google pomaga :) Jedną z dobrych metod identyfikacji niechcianych programów jest bowiem przejrzenie listy procesów (stworzonej przez narzędzie w rodzaju IceSword) i kolejne sprawdzenie wszystkich potencjalnie podejrzanych pozycji poprzez wyszukanie informacji na ich temat w Internecie.
• Najbardziej znanym narzędziem do usuwania rootkitów jest ComboFix, który pomógł zresztą w moim przypadku. W ogólności jednak naprawa może być niemożliwa. Tak naprawdę zaleca się zresztą, by po wykryciu rootkita poważnie zastanowić nad sformatowaniem dysku i odbudową systemu od podstaw. Brr :)

Krótko mówiąc, wykrywanie i walka z tym rodzajem szkodliwego oprogramowania to coś znacznie poważniejszego niż wciśnięcie przycisku Scan i czekanie na wyniki :] Rezultaty też nigdy nie są pewne.

O reinstalacji systemu na komputerze stacjonarnym trzeba więc będzie pomyśleć jak najszybciej, a od wczoraj stało się to prostsze, gdyż mój laptop wrócił z naprawy. Okazało się, że konieczna była wymiana płyty głównej (!) – oryginalna prawdopodobnie miała fabryczną usterkę… No cóż, dobrą stroną jest to, że za tę skomplikowaną operację nie musiałem zapłacić ani grosza; niech żyją gwarancje :)

Be Sociable, Share!

• 
• 

Be Sociable, Share!

• 
• 

• Tweet
•