Własności właściwości
2008-01-08 21:28Niezastąpionym rodzajem składników klas są pola i metody, ale większość języków umożliwia też dodawanie również innych elementów. Ich głównym przeznaczeniem jest ułatwianie życia programiście i czynienie kodu bardziej czytelnym – pod takim rzecz jasna warunkiem, że są one odpowiednio użyte.
Do tej szuflady wpadają na przykład właściwości. Są to takie składniki klas, które wyglądają jak zmienne, lecz w rzeczywistości za pobieraniem i ustawianiem ich wartości może kryć się bardziej skomplikowany kod niż tylko proste odwołanie do zmiennej.
Spośród mainstreamowych języków prawdopodobnie najwygodniejszy mechanizm właściwości występuje w C#:
- public int Width
- {
- get { return rect.Width; }
- set { rect.Width = value; }
- }
Ważną cechą właściwości jest też to, aby możliwe było tworzenie takowych w wersji tylko-do-odczytu. Tutaj wystarczy pominąć frazę set.
Dla kontrastu w Javie właściwości nie ma… w ogóle :) Mimo to narzędzia do wizualnego tworzenia aplikacji radzą sobie całkiem nieźle w odczytywaniu funkcjonalności komponentów, posługując się tzw. JavaBeans. W skrócie jest to pewien mechanizm oparty na refleksjach (odczytywaniu informacji o klasie w kodzie programu) i specyficznej konwencji nazywania metod dostępowych. Oczywiście nawet najlepsze nazwy nie zrekompensują dziwnej składni takich “właściwości”, ale sam pomysł trzeba uznać za dosyć udany.
W Delphi w zasadzie też trzeba tworzyć metody dostępowe, lecz można je podpiąć pod faktyczne właściwości:
[delphi]type TFoo = class
private
FNumber : Integer;
procedure SetNumber(const ANumber : Integer);
public
// właściwość
property Number : Integer read FNumber write SetNumber;
end;[/delphi]
Możliwe jest też, jak widać, bezpośrednie przełożenie właściwości na odpowiednią zmienną, która przechowuje jej wartość. Całkiem niezłe, chociaż wymaga to sporo pisania – co aczkolwiek jest charakterystyczną cechą Delphi :)
A cóż z naszym ulubionym językiem, czyli C++? Właściwości w nim oczywiście nie ma, chociaż w Visual C++ na przykład istnieje deklaracja __declspec(property), mająca podobne możliwości do słówka property z Delphi. Jeśli zaś chodzi o przenośne rozwiązanie, to można sobie wyobrazić obiekt “opakowujący” wskaźnik na pole lub metodę, który działałby jako symulacja właściwości – na przykład:
- public: PropertyGetSet<int> Number;
Przy użyciu kilku sztuczek z szablonami, wspomnianymi wskaźnikami i być może jakimś rozwiązaniem dla delegatów, taka implementacja jest zapewne możliwa. Istnieje aczkolwiek dość poważna niedogodność: taki obiekt opakowujący należałoby zainicjować w konstruktorze:
- public:
- Foo() : Number(&Foo::GetNumber, &Foo::SetNumber) { }
zatem “deklaracja” naszej “właściwości” rozbita by została na dwa miejsca. A właściwie – na co najmniej dwa miejsca, bo w przypadku większej ilości konstruktorów rzecz wygląda nawet gorzej.
Technika ta będzie przydatna wtedy, gdy pola będziemy mogli inicjalizować w momencie ich deklaracji, co jest proponowane w C++0x. Wygląda więc na to, że znów dochodzimy do konkluzji, że język C++ pozostaje daleko w tyle w stosunku do swych młodszych braci. Ale czegóż można oczekiwać po staruszku, który w tym roku będzie obchodził swoje ćwierćwiecze? :) Zanim więc otrzyma on jakże konieczny lifting, musimy żyć z niezbyt wygodnymi, ale koniecznymi, metodami dostępowymi.
Hmm… A przecież chciałem dzisiaj ponarzekać raczej na Javę… No cóż, nie wyszło ;-)
Adding comments is disabled.
Comments are disabled.
Recent posts
