Traktat o wyższości klawiatury

Używanie edytora vim zawsze uważałem za rodzaj białej magii. Sam program to przykład bodaj najbardziej oszczędnego interfejsu użytkownika, jaki można sobie wyobrazić – zaledwie jedna linijka tekstu na polecenia. I mimo tego, że prawie nic tam nie widać, można w edytorze zrobić prawie wszystko.
W nieco bardziej współrzędnych aplikacjach mamy na szczęście nieco bardziej rozwinięte sposoby sterowania. Paski menu, paski narzędzi (a ostatnio wzorowane na Office 2007 jakieś dziwne hybrydy tychże), dokowalne okienka opcji, gesty myszy, i tak dalej. Wszystkie opcje są więc widoczne i “doskonale dostępne”, jak zwykle twierdzą twórcy.

Mimo tych wszystkich wynalazków cały czas każdy dobrze skonstruowany program można obsługiwać najszybciej przy pomocy klawiatury. Wprawdzie polecenia tekstowe wyszły już z mody (i zbytnio mi to nie przeszkadza), ale inne narzędzia ciągle istnieją i mają się świetnie. Mówię tu o często niedocenianych przez nowicjuszy skrótach klawiaturowych.
Przyznam szczerze, że dopiero niedawno zbliżyłem się do punktu, który można nazwać w miarę sensownym wykorzystaniem potencjału tych udogodnień. Nie mówię tu rzecz jasna o takich oczywistościach jak Alt+F4 :) Chodzi mi raczej o bardziej przydatne skróty czy nawet same klawisze – jak choćby:

• Win+D, Win+R – w samym systemie operacyjnym
• Home, End, Page Up, Page Down – do poruszania się w tekście
• Shift + ew. Ctrl + strzałki – do zaznaczania
• Ctrl+(+), Ctrl +(-) – do przeskakiwania między miejscami w kodzie w Visual Studio
• F7, Ctrl+F7, F5, Ctrl+F5 – do kompilacji i uruchamiania programów w VS
• F9, F10, F11 – do debugowania w VS

Korzystanie z nich – a także z wielu innych użytecznych kombinacji – jest naprawdę bardzo wygodne. Kto wie, może jeśli sterowanie głosem stanie się doskonalsze, to przy jego wykorzystaniu w połączeniu ze skrótami (szybkość!) będziemy mogli ostatecznie pozbyć się gryzoni :) No, pomijając oczywiście gry!

Be Sociable, Share!

• 
• 

Be Sociable, Share!

• 
• 

• Tweet
•