Pierwsze kroki w Pythonie

Python to już od dłuższego czasu bardzo popularny język do wszelakich zastosowań. Oprócz pisania w nim samodzielnych programów lub aplikacji webowych, jest on też często używany jako język skryptowy rozszerzający możliwości programów, czego chyba najbardziej znanym przykładem jest Blender. Istnieje więc duża szansa, że niezależnie od dziedziny IT, którą się zajmujemy, prędzej czy później przyjdzie nam zetknąć się z tym językiem.
W takim przypadku często dobrze jest wybiec przed szereg i zapoznać się z Pythonem już teraz, co by nie obudzić się potem w wielkim zaskoczeniu ;-) Na szczęście doświadczenie pracy z tym językiem należy raczej do przyjemnych, co oczywiście nie zmienia faktu, że dobrze jest co nieco o nim wiedzieć.

Dlatego też postanowiłem napisać krótką instrukcję paru kroków, które powinny pomóc wszystkim zainteresowanym w rozpoczęciu przygody z Pythonem. Chodzi tu przede wszystkim o przygotowanie kompilatora interpretera, narzędzi pomocniczych oraz środowiska programistycznego. Nie jest to, na całe szczęście, bardzo trudne:

1. Zaczynamy od zaopatrzenia w sam podstawowy pakiet Pythona, czyli w interpreter i pakiety biblioteki standardowej języka. Jeśli korzystamy z jakiejś użytkownikowo-przyjaznej dystrybucji Linuksa (np. Ubuntu), to pewnie będziemy już takie coś posiadali. W przeciwnym razie wybieramy się na stronę Python.org i wybieramy wersję dla swojej platformy. Jeżeli jest to Windows, to zalecam wybranie wersji 32-bitowej niezależnie od bitowości samego systemu – inaczej możemy mieć problemy ze współpracą z pomocniczymi narzędziami.
   Aktualnie w obiegu są dwie edycje Pythona: seria 2.x i 3.x. W dalszych krokach zakładam używanie serii 2.x głównie ze względu na większą przenośność jej i narzędziowych aplikacji.
2. Niemal niezbędnym programem pomocniczym przy korzystaniu z Pythona jest easy_install, będący częścią pakietu setuptools. Pozwala on na łatwe instalowanie dodatkowych pakietów, trochę tak jak apt-get na debianowych Linuksach. Jest to bardzo wygodne i skutkuje np. tym, że aplikacje napisane w Pythonie potrafią same rozwiązać swoje zależności podczas instalacji i ściągnąć pakiety wymagane do swojego działania.
3. Jeśli nie zostało to zrobione za nas, powinniśmy dodać katalog instalacyjny Pythona (zawierający plik wykonywalny interpretera) oraz podkatalog Scripts (zawierający program easy_install) do zmiennej środowiskowej PATH. Ułatwi to między innymi późniejszą konfigurację środowiska programistycznego.
4. Opcjonalnie możemy zaopatrzyć się w DreamPie – shell dla Pythona, który jest o wiele wygodniejszy i potężniejszy niż wbudowany IDLE, że o systemowej konsoli nie wspomnę. Korzystanie z shella jest dość częste; dzięki niemu możemy bezboleśnie sprawdzić działanie funkcji i konstrukcji językowych, używanych w naszych programach.
5. Wreszcie, czas zaopatrzyć się w środowisko programistyczne, czyli IDE. Tu do wyboru mamy kilka możliwości, zależnie od używanej platformy i preferencji, o czym szczegółowo informuje nas oficjalne wiki. Jeśli przypadkiem używamy już któregoś z dwóch popularnych, uniwersalnych IDE – czyli Eclipse lub NetBeans – możemy użyć wtyczek rozszerzających je o możliwość współpracy z Pythonem (odpowiednio PyDev oraz NBPython). Alternatywą jest użycie samodzielnych IDE do Pythona takich jak PyScripter.

Co dalej? No cóż, to już zależy od tego, do czego chcemy Pythona używać. W celu znalezienie inspiracji możemy na przykład przeglądnąć posortowane tematycznie drzewko dostępnych pakietów i wybrać coś, co nas interesuje. Następnie możemy zainstalować nowe pakiety za pomocą programu easy_install, podając po prostu nazwę paczki, lub ściągnąć je w postaci archiwum i uruchomić skrypt setup.py z parametrem install.
A co zrobić w celu nauczenia się samego języka?… Jeżeli nie odpowiada nam studiowanie samej dokumentacji, możemy spróbować poszukać w sieci odpowiedniego tutorialu, takiego jak np. dostępna za darmo ksiażka Dive Into Python.

Be Sociable, Share!

• 
• 

Be Sociable, Share!

• 
• 

• Tweet
•