Przy wyszukiwaniu czegoś w kodzie czasami przydają się wyrażenia regularne. Pozwalają one na znajdowanie nie tyle dokładnie określonych ciągów znaków, ale ciągów pasujących do określonego wzorca. Przy odrobinie wprawy można na przykład wyszukać wszystkie deklaracje zmiennych danego typu, wszystkie wywołania funkcji przeciążonej wyłącznie w wersji z trzema parametrami, i tak dalej.
Zwykle takich rzeczy szukamy jednak nie dla samego znajdowania, lecz po to, aby je potem zmodyfikować. Czasem można to zrobić ręcznie, ale jeśli oznacza to konieczność wykonania tych samych poprawek kilkanaście czy kilkadziesiąt razy, to szybko może nam to się znudzić. Pamiętajmy zresztą, że każdy programista dysponuje tylko skończonym czasem przeznaczonym na kodowanie :)
Wtedy może przydać się zastosowanie wyrażeń regularnych nie tylko do wyszukiwania (find), ale też do zastępowania (replace). Każde porządne IDE powinno bowiem oferować możliwość dopasowywania podwyrażeń (subexpressions lub tagged expressions) w znajdowanym ciągu. Nie inaczej jest w Visual Studio.
Załóżmy przykładowo, że piszemy w C++ i mamy klasę działającą jak abstrakcyjny interfejs (wszystkie metody czysto wirtualne) i chcemy go zaimplementować. Kopiujemy więc całą definicję klasy i chcielibyśmy teraz zmienić deklaracje jej metod: ze wszystkich usunąć słówko ‘
virtual
‘ i frazę ‘= 0
‘.
Jak to zrobić? Dość łatwo skonstruować wyrażenie regularne, które wyszuka nam wszystkie deklaracje:
Co jednak z polem Replace with? Tam chcielibyśmy wstawić wszystkie te znaki, które dopasują się do wyrażenia .*
. W tym celu powinniśmy wpierw zmienić tę frazę na tagged expression, otaczając ją nawiasami klamrowymi:
Teraz stało się ono podwyrażeniem i możemy odwołać się do dopasowanych do niego znaków poprzez sekwencję \1
. Zatem jako wyrażenie docelowe wstawimy po prostu:
Jak nietrudno się domyślić, podwyrażeń może być więcej; możemy wtedy odwoływać się do nich za pomocą kolejnych numerków: \2
, \3
, itd. (są one numerowane oczywiście od lewej). Dodatkowo symbol \0
odpowiada za cały znaleziony ciąg.
Widać więc, że przy użyciu tego mechanizmu można automatycznie dokonywać zmian, które bez niego zajęłyby nam dużo czasu i były dość żmudne.
Warto też zwrócić uwagę na składnie wyrażeń w Visualu, szczególnie jeśli chodzi o zapis znaków niezachłannych @ i # zamiast *? i +?. W sumie to każdy kto miał do czynienia z wyrażeniami regularnymi wie że ile implementacji tyle dialektów i dla tego zawsze warto najpierw sięgnąć do dokumentacji. http://msdn.microsoft.com/en-us/library/2k3te2cs.aspx